بسم رب المهدی

با وجود نقدهایی که به عمکرد و رفتار بسیج و بسیجی های دانشگاه دارم و یک روزی به همین زودی ها خواهم گفت. اما می خوام ز همه بچه مذهبی های حقیقی و بیدار دانشگاه تشکر کنم و دست مریزاد بگم بابت نامه ای که به رئیس مجلس فرستادند. الحق و الانصاف که حق گفتید . و حرف دل ما رو

ضمن حمایت از این اقدام شجاعانه متن نامه رو اینجا قرار میدهم تا بخونید ....

ای جان فدای آنکه دلش با زبان یکیست

...................................................................
حضور محترم ریاست مجلس شورای اسلامی

اللهم عجل لولیک الفرج

 بسم رب المهدی

ما که در فلان گوشه مشغول کار هستیم، دائم باید آن شعل را جدی بگیریم و آن را همان «کار مهمی» بدانیم که به ما محول شده و خودمان را د رآن شغل بسازیم.
در جبهه، به یکی می گویند« سر برانکارد را بگیر»، به یکی می گویند«آرپی جی بزن»، چنانچه هر گدام این کار را نکردند، جبهه شکست خواهد خورد.
در جمهوری اسلامی، هرجا که قرار گرفته اید، همان جا را «مرکز دنیا» بدانید و آگاه باشید که همه ی کارها،به سمت شما متوجه است.   

 پدر ،عشق ، ایثار ، آرامش ، صفا  ...                                                                             

هو الشاهد

سلامٌ علیکم

دغدغه یا شایدم دِق دِقه از اون چیزاییه که اگه بینش و آگاهی  درست و کاملی پشتش نباشه خیلی کار دست آدم میده،حتی ممکنه که نه ،صد در صد کار به پل صراط و چاق سلامتی با بنده های خدا که حقشونو می خوان و از خجالت سرخ و سیاه شدن در محضر معصومین (علیهم السلام) و فرشتگان محاسب  در روز جزاء کشیده بشه.

خیلی ها ممکنه به دلایلی که برای هر کس می تونه متفاوت هم باشه احساس کنه که باید کاری بکنه. و نمی تونه ساکت باشه و فقط نگاه کنه.نمی تونه که نمی تونه. باید یه کاری بکنه.حالا چکار باید بکنه و برای چه کسی و با چه هدفی و به چه شکلی هم خیلی متنوعه و هم بسیار مهم.و همون چیزیه که موضوع این پسته.

خیلی ها انگار دغدغه دار به دنیا می یان.هر جا میرن یا به هر موضوعی برمی خورن باید یه کاری بکنن.نمی تونن روم بنشینن.البته عکس این آدما هم کم نیستن(ما شاء الله)و کلا عکس العمل محسوسی ازشون دیده نمیشه.

موضوع بحث من گروه دوم نیستند.چون حداقل تکلیف خودشون با خودشون و تکلیف بقیه با اونا معلومه.افراد منفعل ، بی تفاوت و بی احساسی که هیچ موضوعی اونقدر مغزشون رو مشغول نمی کنه که به عکس العملی منجر بشه.خور و خواب و ...

اما گروه اولی ها که هم خودشون با خودشون همیشه در حال کلنجار رفتنن و هم دیگران با اونها.دغدغه دارها (شایدم دغدغه ای ها)

اما آیا هر دغدغه ای درسته و به نتیجه میرسه

دغدغه داشتن صفت پسندیده ای هست اما اگه به بیراهه و راه های کج و معوج کشیده بشه نتیجه اش همونی میشه که دربالا بهش اشاره کردم.پرداختن به کارهای کم ارزشو بی ارزش و درگیر قضایای جانبی و حاشیه های شدن و ... بسته به مورد اتلاف وقت و نیرو و پول و غیره رو در پی داره.

شاید پیدا کردن علت این غیرت و شور و بعد هم اصلاح(در صورت وجود اشکال) و تعالیِ اون مهمترین قدمی باشه که باید برداریم و محکم هم برداریم.دغدغه بدون بینش فقط شور موقتی  خواهد بود که با تغییر شرایط فروکش میکنه و در زمان بقا هم تنها به اقدامات هیجانی و جنجالی محدود خواهد شد. فردی که ندونه چکار باید بکنه قطعا نمی تونه کاری هم بکنه....

و خیلی قریبه که در این گیرودار گرفتار دام هایی که برای این قبیل افراد پهن کردن هم بشه واصلا بعید نخواهد بود که افراد زیرک تر( و در حقیقت موزی و سوء استفاده چی) ازاین افراد به نفع خودشون یا سازمان و هدفشون بهره برداری بکنن و دغدغه دار قصه ی ما هم به خیال خودش داره خدمت می کنه و برای هدفش(که البته خیلی واضح هم نیست) تلاش میکنه.و احتمالا لبخند رضایتی (به نظر حقیر ابلهانه است نظر شما چیه؟) بر لب به ادامه کار مشتاقتر هم خواهد شد.

دست آخر اینکه تنها بی تفاوت نبودن و سر جای خود بند نشدن دردی را چاره نمیکند و کاری را از پیش نمی برد.

دِق دِقه+معرفت+زیرکی=دغدغه

.........................................................................

التماس دعای فرج مهدی فاطمه

یا زهراء (سلام الله علیها)

   هو الشاهد

 چند روزیه که از این موضوع می گذره و  عین عبارات رو به خاطر ندارم ولی هر آنچه رو که عینا نقل می کنم به رسم امانت داری! مشخص کردم.

یکی از برنامه های گروه خانواده که عملا به جز روخوانی چند خبر به ظاهر تازه ولی دست چندم چیز دیگری نیست ، جدیدا بخش دیگری هم بهش اضافه شده و اون هم اینه که روز تولد افراد و شخصیت ها  و بیشتر افراد مشهورکه از هر قشری هم نیستند و گزینش می شن بهشون زنگ می زنن و یک سری سوالات پیش پا افتاده و کلیشه ای ازشون می پرسن . بسیاری از افرادی که من شاهد مصاحبه اونها بودم  به این نکته اشاره می کردن که روز تو لدشون اونقدرا براشون مساله مهمی نیست و اون روز رو نه جشن تولد می گیرن و نه کسی بهشون تبریک می گه.

(وقتی از علیرضا افتخاری خواسته بودن که به مناسبت روز تولدش مصاحبه کنه حاظر نشده بود و گفته بود روز تولد من مساله مهمی نیست که بخواین به خاطرش مصاحبه راه بیاندازید.)

از جمله افرادی که مجری برنامه (که به شدت هم با سرعت صحبت می کنند )با ایشون مصاحبه تلفنی می کرد استاد بزرگوار حمید سبزواری بود.استاد سبزواری هم به همین قضیه اشاره می کنندو میگویند مساله تولد ایشون اونقدر مهم نیست و در خانواده شون هم به این موضوع پرداخته نمی شه.ولی مجری محترمه دست بردار نیست و هنوز سوالات خودش رو تکرار می کنه.

روز تولدتون چه کسانی به شما هدیه میدن؟ به چه کسانی کادوی تولد می دین؟ عید به افراد فامیل عیدی دادین؟ چی دادین؟ ....

و استاد سبزواری همون جواب  رو تکرار می کنن.

اینکه واقعا شان این اساتید و بزرگان در این حد هست که فقط روز تولشونو بهشون تبریک بگیم و ازشون این سوالات سطح پایینو بکنیم،  و  آیا وقت بیننده ی این برنامه اینقدر کم ارزش هست که با این برنامه های سرهم بندی شده گرفته بشه، فعلا موضوع بحث نیست و به اون نمی پردازم ولی ....

در آخر مصاحبه که مجری از استا سبزواری می خواد که اگه صحبت دیگه ای دارن بگن.استاد میگن به مناسبت ولادت حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و امام جعفر صادق(علیه السلام) شعری رو آماده کردن که بخونن

مجری بدون توجه به برده شدن نام مبارک حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و لزوم فرستادن صلوات بر آن وجود مبارک در جواب می گه: ((به به ! چقدر خوب !چه قشنگ! ما هم گوش می کنیم.))

شاید تازه ترین ورژن صلوات همین باشه (چقدر خوب! چه قشنگ!) و ما خبرنداشته باشیم.  شایدبه تازگی کشف شده باشه که به جای صلوات گفتن این کلمات ویتامین آ  و پروتئین و املاح بیشتری داره و بینندگان محترم و محترمه رو بیشتر fresh میکنه و بیشتر روز تولدشون  یادشون میمونه و بیشتر به هم هدیه میدن.

.

...................................................................................................................

سرگرمی را باید در آرمان ها جست نه در سرگرمی های جذاب

التماس دعای فرج مهدی فاطمه

سلام علیکم
یک زمانی_البته فقط یه زمانی_ فکر می کردم عملی که بتونه خاری به چشم دشمن (به سرکردگی شیطان)باشه باید از لحاظ ابعاد بزرگ باشه و خیلی صدا کنه.اما همین چند روز پیش از حاج آقای مرادی(که توی تلویزیون هم میان)نکته قشنگی رو شنیدم که ....

گفتن:در همین نمازِ انسان های معمولی امکان خیلی زیادی هست که شیطان از آدم منصرف بشه.

یعنی همین نماز آرومو بی صدا که ممکن هم هست بدون متوجه شدن کسی خونده بشه این همه تاثیر داره که میتونه شیطان رو از گمراه کردن آدما منصرف بکنه، آروم آروم بدون هیچ شلوغ بازی و طبل و دهل

امام عزیز چقدر دقیق و قشنگ این نکته رو بیان می کنند: نماز بخوانید از همه فریاد ها بلندتر است.

و من اینو توی دانشگاه خودمون به عینه دیدم. نماز توی محوطه دانشگاه  ....
دیروز به مناسبت روز صنعتی شدن فعالیت های هسته ای ایران نماز جماعت ظهر و عصر (نماز وحدت)در محوطه ی جلوی مسجد برگزار شد و بعد نماز هم حجت الاسلام نقویان سخنرانی کردند.
فعلا عکساشو می زارم و در پست های بعدی در مورد صحبت هاشون خواهم نوشت.

ان شاء الله

 و حاج آقا که کنار تابلوی توقف مطلقا ممنوع یه توقف جانانه کردند

.....................................................................................................................

(اینا رو برای کاهش دمای مغز حاضرین که در برق آفتاب در حال قل زدن بود دادن)
در ضمن ببخشید که بعضی از عکس ها تار هست .هر کدومو یک نفر گرفته

................................................................................................................

التماس دعای فرج مهدی فاطمه

یا زهرا (سلام الله علیها)

بسم الله الرحمن الرحیم

 مسلمان مسلمان زاده!

دین ما اسلام یکی از شفاف ترین دین ها و پیامبر ما حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه  و آله)هم یکی از کامل ترین زندگینامه ها را دارد. یعنی مثلا کودکی ،نوجوانی ازدواج، به رسالت رسیدن ،جنگ ها و نبردها حتی زمان و نحوه نازل شدن وحی به ایشان همگی در تاریخ ثبت شده و قابل دسترسی و استناد است که این موضوع در مورد ادیان الهی دیگر حتی مسیحیت که نزدیک ترین دین به لحاظ زمانی به اسلام عزیز است این امتیازات را ندارد و به گفته استاد شهید مرتضی مطهری اگر آیات قرآن حقانیت وجود ایشان(مسیح(علیه السلام)) را برای ما ثابت نمی کرد هیچ سندی بر وجود ایشان و رسالتشان موجود نیست که بتوان به آن استناد کرد و حتی خود مسیحیان محقق نیز چیزی در اختیار ندارند و عده کثیری از ایشان در حقیقت مسیح (علیه السلام) شک دارند و ایشان و رسالتشان را افسانه می پندارند.

با وجود چنین دین کامل، آشکار و مستندی و با وجود چنین الگوی کاملی ما به عنوان پیروان آن چه کرده ایم ؟

پاسخ مشکل نیست و همه تقریبا متفق القول هستیم که آنچه باید میکرده ایم نکرده ایم . اما چرا؟

 دلیلی غیر از این دارد که ندانسته ایم که چه باید بکنیم یا اگر دانسته ایم آنقدر اعتقاد محکمی به دانسته هایمان نداشته ایم که به آنها جامه عمل بپوشانیم؟

ما باید از وجود آن پیامبر خیر و نیکی هم در قول هم در فعل و همه عرصه ها  بهره بگیریم و پیروی کنیم.

 خوشبختانه از ایشان احادیث زیادی باقی مانده است که عمق آن به گفته خود ایشان به آن اندازه است که فرموده اند:

"اعطیت جوامع الکلم"

خدا به من کلمات جامعه داده است

یعنی خدا به من توانایی داده است که می توانم با یک سخن کوچک یک دنیا مطلب بیان کنم.

فکر می کنم جایی ازشناسنامه ام ناشناخته مانده . . .